31 juli 2014
|
Door:
Hans Hofstra
Aantal keer bekeken
452
Aantal reacties
Nyaungshwe,
Myanmar
a
A
Deel ll (Thailand - Myanmar)
Ming ga laba vrienden en familie,
Nadat ik de vorige keer mijn reisverhaal had afgesloten op Ko Tao, ben ik terug gegaan naar Bangkok. Dezelfde dag heb ik een visum geregeld voor Myanmar (Burma), en de volgende dag zat ik al in het vliegtuig. Het begin van mijn reis in Thailand heb ik ervaren als luxe, waar ik vooral in toeristische gebieden ben geweest.
Bij aankomst in Yangon (hoofdstad Myanmar) heb ik meteen de stad maar verkent. Wat mij opviel waren de grote hoeveelheid gouden tempels, het regenseizoen wat is begonnen en het staren van mensen naar mij. De meeste toeristen worden nagekeken, maar blijkbaar wek ik nog meer interesse dan hen. Mensen zwaaien masaal, groepen van 20 a 30 mensen kijken me na en roepen: 'Hello Sir, where you from?'. In tegenstelling tot Thailand is Myanmar nog niet verpest door het massatoerisme. Mensen zijn eerlijk, vriendelijk en vooral behulpzaam. De brede grijns die kleine kinderen tonen aan mij zal altijd in mijn herinnering blijven staan.
Van Yangon ben ik doorgereisd naar Bagan. Deze stad wordt ook wel vergeleken met Angkor Wat in Cambodia. Overal in de omgeving waren tempels, groot en klein. Daarnaast was de omgeving onbeschrijfelijk mooi. Ook zijn we in Bagan random naar een lokale school gegaan en gevraagd of we Engelse les mochten geven. Dit vonden die kinderen prachtig. Ook mount Popa heb ik hier bezocht, waar je op je blote voeten door apenpoep en pis naar boven moest lopen met steeds het gevoel aangevallen te worden door zo'n beest. Ja, nu was ik ver uit mijn comfortzone. Het uitzicht was helaas tegenvallend. Na Bagan ben ik met de trein doorgerezen naar Mandalay. Deze stad ligt in het midden van Myanmar. De stad staat bekent om zijn droogtes en haar straten die evenwijdig liggen. De trein is een ervaring opzichzelf. Deze gaat maximaal 30 km/u en stuitert. Het is een soort kermisattractie, maar dan voor maar 3 Amerikaanse Dollar (upper class). De uitzichten tijdens de treinreis zijn amazing. Kleine huisjes, eindeloze rijstvelden en bossen. In Mandalay heb ik een scooter gehuurd en de omgeving verkend.
Na Mandalay doorgereist richting het noord-oosten, richting China. Hier is het nog minder toeristisch. Het doel was om dorpen tegen te komen waar geen Engels wordt gesproken en weinig toeristen komen. Na Pyin Oo Lwin (waar ik nog veel meer werd nagestaart), doorgereist naar Hsipaw. Hier hebben we een hike gedaan door de bossen. Het was verstandig om een gids mee te nemen, omdat in dit gebied een week geleden nog geschoten is. De verschillende stammen in dit gebied willen onafhankelijk worden van Myanmar, en beschieten het leger. De kogelgaten zag je ook regelmatig in de grond zitten. Deze trekking was geweldig. Naast de onbeschrijfelijke uitzichten, was er de spanning van slangen die je overal kon tegenkomen, maar vooral de dorpjes waar men zeer primitief leefde. De gids moest alles vertalen, want Engels (en zelfs geen Burmees) werd er niet gesproken. Het eten werd klaargemaakt in huis in een grote pan, die warm werd gemaakt door gesprokkeld hout in het bos. Door te voetballen met kleine kinderen op een school, merk je dat sport ook hier groepen integreert. Waar monniken in dit land onaantastbaar zijn, is dit tijdens het balletje trappen geen issue meer. Waar ik een monk heb mogen poorten (haha) waarna ik een paar keer goed tegen mijn schenen ben getrapt werd er alsnog de high-five gegeven. Na Hsipaw heb ik meteen de nachtbus genomen naar Inle Lake, waar ik nog drie nachten ga bijkomen.
Myanmar is onbeschrijfelijk mooi. Waar het toerisme nu wel aan het aantrekken is (het land is nog maar drie jaar open voor toerisme), zijn de locals nog niet verpest door het toerisme. De natuur maar vooral cultuur is heel erg boeiend. Waar ik mezelf zeker al ben tegengekomen in Myanmar, ben ik daar ook weer overheen gegroeid. Het actief dingen blijven ondernemen helpt je in moeilijkere tijden.
Mijn eerste doel om Thailand, Laos, Cambodia, Maleisie en Indonesie te bezoeken is al totaal veranderd. Na Myanmar reis ik namelijk meteen door naar Hanoi (Vietnam), om een motor te kopen en de tocht van noord naar zuid te doen in een maand.
Tot zover